Pages

14, ఏప్రిల్ 2012, శనివారం

నండూరి వారి ఎంకిలా

పొరబాట్లు చేయడం నాకలవాటు
క్షమించేయడం నీకలవాటు
చీవాట్లు పెడతావనుకుంటాను
పర్యావసానాలను వివరిస్తావు
ఆ క్షణం నాకెలా కనిపిస్తావో తెలుసా...
అమ్మలా... అమ్మలా కనిపిస్తావు
మన్ను తిన్న కృష్ణయ్యను చెవిమెలేసి
మందలిస్తున్న యశోదమ్మలా...
అర్జునుడికి గీతోపదేశం చేస్తున్న
కృష్ణపరమాత్మలా... కనిపిస్తావు

వెళ్తూ...వెళ్తూ తల తిప్పకుండానే
కళ్ళు మాత్రమే తిప్పి ఓరగా చూస్తావు
కాలాన్ని స్తంభింపజేసే  ఆ చూపు కోసం...
ఆ క్షణం కోషం ఎంతగానో పరితపిస్తాను
అప్పుడు నాకెట్లా కనిపిస్తావో తెలుసా...
ఎంకిలా... నండూరి వారి ఎంకిలా కనిపిస్తావు
మరుక్షణం మాయమై జీవశ్చవాన్ని చేస్తావు
ఆ క్షణం సత్యవంతుడి ప్రాణాలు కొనిపోయే
యముడిలా కనిపిస్తావు...
పతి ప్రాణాల కోసం సావిత్రి చేసే పోరాటంలా...
నా మనస్సు నీవెంటే పరుగులు పెడుతుంది

1, మార్చి 2012, గురువారం

ఓ బంగరు వన్నెల చిలుకా... పలుకవా

ఏడతానున్నాడో బావ... అందాల ఓ మేఘమాల....

జాబిల్లి కోసం ఆకాశమల్లే వేశాను నీరాకకై...

19, ఫిబ్రవరి 2012, ఆదివారం

నీ ఆరాధకుడను....


ప్రేమంటే...
కోరుకోవడం
అభిమానించడం
పూజించడం,,,,,

స్నేహంటే..
ఎదుటివారి ఇష్టాన్ని తనిష్టంగా మార్చుకోవడం
ఎలాంటి త్యాగానికైనా వెనుదీయకపోవడం

మరి ఆరాధించడమంటే....
ప్రేమ...
స్నేహం...
ఆ రెండూ పాలు... పంచదారలా కలిస్తే...
ప్రేమికుడివా... స్నేహితుడివా... అని నువ్వడిగితే

ఖచ్చితంగా నేను నీ ఆరాధకుడను....
నిన్ను గుడ్డిగా ఆరాధించే  ఆస్వాదకుడను
అనురక్తుడను నీ ప్రియ భక్తుడను

ప్రతి జ్ఞాపకం ఓ మొక్కై పూసినట్టు,,. పూసి రాలినట్టు

నేస్తం ఎంత నిశ్శబ్దంగా
నా జీవితంలోకి వచ్చావో
అంతే నిశ్శబ్దంగా వెళ్ళావు
వెళ్తూ వెళ్తూ బోలెడు వసంతాన్ని
బతుకంతా వర్షించి వెళ్ళావు
నీవు మిగిల్చిన జ్ఞాపకాల పూదోటలో
ప్రతి జ్ఞాపకం ఓ మొక్కై పూసినట్టు,,. పూసి రాలినట్టు
ఎన్నో జ్ఞాపకాలు గుండెల్లో పదిలపర్చావు
నిజానికవి జ్ఞాపకాలు కావు... ఓ ప్రవాహం
ప్రవాహాన్ని దాచుకోవడం ఎలా సాధ్యం....
అందుకే నేస్తం
ఆ జ్ఞాపకాల ప్రవాహం..
ఆ  అక్షర ఝరి.. చేస్తోంది నీకు అభిషేకం...


కనులనొదలిపోయే చూపులతో కనులారా ‘తనని’ చూడాలి

నిన్నలన్నీ తెలిసిన సమయమా...
కదలక నిలిచిపోవా కాసేపు...
కనులనొదలిపోయే చూపులతో
కనులారా ‘తనని’ చూడాలి
మనసారా మాట్లాడాలి
సంపూర్ణమైంది నా జీవితం
ఆకాశమంత ఆనందంతో..

’’ ‘రుషి‘ సినిమా చివరలో వచ్చే
ఈ నాలుగు మాటలు నన్నెంతో కదిలించాయి....’’

15, ఫిబ్రవరి 2012, బుధవారం

జ్ఞాపకాల హారతి నువ్వు

గుండె గదిలో ఏ మూలో తచ్చాడుతూనే ఉంటావు
వెలుగులు నింపుతూనే వుంటావు
మనసు తలుపులు తెరిచి నిన్ను పంపించలేను
మది అంధకారం చేసుకోలేను
అలాగని... జీవితానికి నిన్ను అభిషేకించనూలేను
ఏకాంతంలో నిన్ను తలచి మైమరచిపోతుంటాను
నీతో ముచ్చట్లు చెపుతూంటాను
నాలో ఎప్పటికీ ఆరని జ్యోతివి నువ్వు
మది నిండిన జ్ఞాపకాల హారతి నువ్వు
అందుకేనేమో  నా ఆత్మీయ నేస్తమా….. నిన్ను
గుండె గదిలో ఓ మూల బంధించాను!
నువ్వెప్పటికీ నాలోనే వుంటావుకదా... అప్పుడు
ప్రేమజ్యోతివై వెలుగులు నింపుతావో
ఆరని అగ్నికీలవై మదిని దహిస్తావో...

14, ఫిబ్రవరి 2012, మంగళవారం

నా ‘ఆత్మీయ’ నేస్తానికి అంకితం


జాబిలి కన్న నా చెలి మిన్న
పులకింతలకే పూచిన పొన్నా
కానుకలేమి నేనివ్వగలను
కన్నుల కాటుక నేనవ్వగలను

-- ప్రేమికుల దినోత్సవం సందర్భంగా...  నా ‘ఆత్మీయ’ నేస్తానికి అంకితం

తానొక చైతన్య కెరటం...

తానొక చిరుగాలి...
నన్నెప్పుడూ అనుభూతింపజేస్తూనే వుంటుంది
తానొక జలపాతం...
ఆ నడతలోని గంభీరత కట్టిపడేస్తూనే వుంటుది
తానొక గీతం...
మళ్ళీ మళ్ళీ పాడాలనిపిస్తూనే వుంటుంది
తానొక భావ తరంగం...
నామదినెప్పుడూ తనచుట్టూ తిప్పుకుంటూనే వుంటుది
తానొక ప్రేమమయి
అది పొందలేని అభాగ్యుడ్ని.. అయినా అర్రులుచాస్తూనే వుంటుంది
తానొక స్నేహమయి...
ఎప్పుడూ పరిమిళిస్తూనే వుంటుంది
తానొక చైతన్య కెరటం...
నాకెప్పుడూ స్ఫూర్తినిస్తూనే వుంటుంది

13, ఫిబ్రవరి 2012, సోమవారం

నేస్తానికి లేఖ

నాతో మాట్లాడకుండా వుండడమే నీకు సంతోషమైతే... అలాగే కానీ...
కానీ... అది నాకెంత నరకతుల్యమో బహుశా నీకు తెలుసనే అనుకుంటున్నా...
అయినా... తప్పేమిటో చెప్పకుండా శిక్ష విధించడం భావ్యమా..
నాకున్న ఒకే ఒక నేస్తం నువ్వు... నువ్వే నాపై యుద్ధం ప్రకటిస్తే నేనెవరికి చెప్పకోను...
దాదాపు 20రోజులుగా మౌనంగా వుంటే ఏమిటో అనుకున్నాను.
ఇవాళే తెలిసింది... నలుగురితో సమంగా నన్నూ జమకట్టావు...
అదిమాత్రం భరించలేకుండా వున్నా...
ఒకవేళ నా తప్పేదైనా వుంటే...నువ్వీ తప్పు చేశావని చెప్పి
నన్ను తిట్టినా అంత బాధపడేవాడిని కాదు...


నువ్వు రాసిందానికి ఒక్కమాటలోనే రాద్దామనుకున్నా... కానీ కొంచెం ఎక్కువగానే రాసేసాను. ఈ ఒక్కసారికి విసుక్కోకుండా చదువుకో..  ఎందుకంటే... నీ అంత బాగా నేను మాట్లాడలేను... చెప్పలేను...రాయలేను. ఇకపోతే ‘అంతగా పెంచుకుంటే ఇలాగే అవుతుంది’..అంటున్నావు. అప్పుడు నాకా విషయం తెలియదు. మన మధ్య ఎప్పటికీ గొడవ రాదని ఎన్నోసార్లు అన్నావు. నీకు గుర్తులేదేమో... నా దురదృష్టం కాకపోతే ఏమిటి... 26వ తేదీన సరదాగా అన్నాను.. ‘కటీఫ్’ అని. నీకు గుర్తుండే వుంటుంది. పెద్దోళ్ళు అంటుంటారు కదా తథాస్తు దేవతలుంటారని. నేను ‘కటీఫ్’ అన్నప్పుడు ఎవరో ‘తథాస్తు’ అనివుంటారేమో..(నమ్మకాలగురించి కాసేపు పక్కనపెడదాం).  కాని  కొన్ని జీవితాలంతే.. ఎప్పుడూ ఏదోకటి పోగొట్టుకుంటూనే వుంటాయి. నేనూ అంతే...  ఇలాంటి రోజు ఒకటి వస్తుందని ఎప్పుడూ అనుకోలేదు. నిన్ను బాధపెట్టే సంఘటన ఏదో జరిగిందని మాత్రం నీ మాటలను బట్టి అర్థమౌతోంది. ప్రత్యక్షంగా కానీ పరోక్షంగా కానీ నావల్ల ఏదైనా ఇబ్బంది కలిగినా, తెలిసో తెలియకో నీ మనసు నొప్పించినా నన్ను క్షమించు.  ఒక్కటి మాత్రం నిజం... నా వ్యక్తిగత విషయాలను కూడా మనస్సు విప్పి చెప్పుకోగలిగిన ఒకే ఒక ఆత్మబంధువు నువ్వు. ఆ విషయం నీకూ తెలుసు. అయినా... ఎంతకాలం బతుకుతాడో తెలియని వ్యక్తితో గొడవెందుకు...చెప్పు...అలాగని భరించాలనీ లేదులే... ఇకపోతే, రిటైర్ అయ్యి  మా ఊరు వెళ్ళిపోయే రోజున నీకో ఫ్లాష్ బ్యాక్ చెప్పాలని ఎప్పుడూ అనుకునేవాడ్ని. ఇప్పుడదీ ప్రశ్రార్థకమే... అలాంటి రోజంటూ వస్తే కదా... ఇకముందెప్పుడూ నిన్ను డిస్ట్రబ్ చెయ్యను. ఇక సెలవు... మిత్రమా..సెలవు. . ఈ వాక్యం రాయాలంటే మనసు పిండేసినట్టుంది. ఎప్పటికైనా అర్థం చేసుకుంటావనే ఆశతో... చివరిగా ఒక్కమాట... ఇప్పుడూ...ఎప్పుడూ నీ ఉన్నతిని కోరుకునే
-- ఓ నేస్తం.

4, ఫిబ్రవరి 2012, శనివారం

నీలి నింగిలో నిండుజాబిలీ నేల దిగిరావే... నన్నేల మరిచావే

నీలి నింగిలో నిండుజాబిలీ
నేల దిగిరావే... నన్నేల మరిచావే
నువులేని నేను శిలను... మెలకువేలేని కలను
నిను వీడి నేలేను... నే ఓడి మనలేను
ప్రేమకు మరుపే తెలియదులే
మనసు ఎన్నడు మరువదులే
తెరలను తీసి నను చూడు
జన్మజన్మకు నీతోడు
వాడనిదమ్మా నా వలపు
ఆగనిదమ్మా నా పిలుపు
నేల దిగిరావే... నన్నేల మరిచావే..
దేవుడు కనబడి వరమిస్తే వేయి జన్మలు ఇమ్మంటా...
ప్రతి ఒక జన్మా నాకంటే నిన్ను మిన్నగా ప్రేమిస్తా...
దేవత నీవని గుడికడతా... జీవితమంతా పూజిస్తా...
నేల దిగిరావే నన్నేల మరిచావే...

26, జనవరి 2012, గురువారం

నిను చూడక కదలాడునా నా ప్రాణం

రేయింబవళ్ళూ  నీ ధ్యానం
నిలువెల్ల రగిలించె నీ మౌనం
నీ చూపు నా పాలిట సుమబాణం 
నిను చూడక కదలాడునా నా ప్రాణం

నిదురబోయిన మనసును మేల్కొలిపావు
నా జీవన గమనానికి స్ఫూర్తిగ నిలిచావు
నిదురేరాని కనులకు ఓదార్పువైనావు
వేదన మరపి ప్రశాంతిని నింపావు

కరిగిపోని స్వప్నమా...
ఆత్మీయ బంధమా..
తెలి వెన్నెల జాలువై... 
సేదదీర్చు నేస్తమా..


25, జనవరి 2012, బుధవారం

ఒంటరిగా దిగులు బరువు మోయబోకు నేస్తం...

ఒంటరిగా దిగులు బరువు మోయబోకు నేస్తం...
మౌనం చూపిస్తుందా సమస్యలకు మార్గం
కష్టం వస్తేనేకదా గుండెబలం తెలిసేది
దుఃఖ్ఖానికి తలవంచితె తెలివికింక విలువేది
మంచైనా చెడ్డైనా పంచుకోను మేలైనా
ఆ మాత్రం ఆత్మీయతకైనా పనికిరానా నేస్తం...
ఎవ్వరితో ఏమాత్రం పంచుకోను వీలులేని
అంతటి ఏకాంతమైన చింతలేమిటండీ

22, జనవరి 2012, ఆదివారం

ఈ తనువు రాలిపోకముందే... కనికరించవా చెలి...



నిన్ను చూసిన తర్వాతే తెలిసింది
నేను ఎక్కాల్సిన రైలు ఓ జీవితకాలంలేటని
అప్పటికే నా గమ్యం నిర్ణయమైపోయింది మరి
నిను చూసిన తొలి క్షణమే నీరూపు చెరగని ముద్ర వేసింది

కనుల ముందు నీవున్నా నా ప్రేమను తెలుపలేకున్నా..
మనసు నిండుగా ప్రేమున్నా హద్దు దాటలేకున్నా
మనః కోవెలలో నిను దేవతగా ప్రతిష్టించుకున్నా..
స్నేహమృతాన్ని పంచి నీ దరి చేరునుకున్నా
నా ప్రేమను నీ రూపంలో బ్రతికించుకోవాలనుకున్నా
నా స్నేహంలోని  ‘ప్రేమ’ను నువు గుర్తించావని తెలుసు
నీకది నచ్చలేదనీ తెలుసు...
తప్పుచేసాననిపిస్తోంది నేస్తం!
నీ జ్ఞాపకాల నీడలు నను వెక్కిరిస్తుంటే
నా ప్రేమకు సమాధి కట్టి
ఈ జన్మకింతేనని నిరీక్షిస్తా
మరుజన్మకైనా వరమిస్తావని..

అయినా...
గాలిలో దీపంలా మిణుకుమిణుకు మంటోందో కోరిక
ఈ తనువు రాలిపోకముందే
నా కనులు మూతపడకముందే
కనికరించవా చెలి...
నను నిత్యం వెంటాడే నీ కళ్ళలోకి చూస్తూ
ఆ కనుల నీడలలో నా జాడలు వెతుక్కుంటూ
హాయిగా కనుమూస్తా... మన్నించవా చెలి..

ఓడిపోతూనే వున్నా



నేను ఓడిపోతూనే వున్నా... జీవితమంతా...
తొలిచూపులోనే కనుల నిండిన నీ రూపాన్ని
తుడిచేయమని మదిని వేడుకొన్నా...
మాట వినని మనసు ముందు ఓడిపోయా

గుండె గుడిలో గుట్టుగా దాచుకున్న తలపులను
నీకు చేరవేయోద్దని మనసును హెచ్చరించా...
నిత్యం నీ చుట్టూ పరిభ్రమించే నా మనోనేత్రం
భావాలను నువ్వు పసిగట్టినప్పుడు
మాట వినని నా మనస్సు ముందు ఓడిపోయా

ప్రతి క్షణం నిన్ను చూడాలని
నీ దరిచేరాలనే  తహతహలాడే నా కళ్ళు
నిన్నూ చూస్తూ మైమరచి నీకు దొరికిపోయినప్పుడు
మాట వినని నా మనస్సు ముందు ఓడిపోయా

నీ మనసులో నేను లేనని తెలిసి
నా మనసులోని  ప్రేమను సమాది చేయాలనుకున్నా
గుండెపగిలి చిందుతున్న కన్నీటిని ఆపుకోలేని
నా కనుల ముందు ఓడిపోయా

మనసు గాయాన్ని ఒడిసిపట్టుకొని
ప్రేమభావాల్ని మోసుకొని పోదామనుకున్నా
అనుకోని నీ పలకరింపుతో మనసు గాయాన్ని మాన్పుకొన యత్నిస్తు
నీ మనసు ముందు ఓడిపోయా

నా ప్రేమను తెలుపలేక... నీ ప్రేమను పొందలేక...
మనసు నిండా నింపుకున్న నీ రూపం మసకబారక ముందే
ఏ దూర తీరాలకో చేరాలనుకున్నా
అయినా ప్రేమ ముందు  ఓడిపోయా.... ఓడిపోతూనే వున్నా...

మాటరాని మౌనమెందుకో



కనుల ముందే నీవున్నా
నిత్యం నిను చూస్తున్నా...
మన మధ్య దూరమెందుకో
మనసుకీ మనసుకీ వేదనెందుకో

ఎదురుగా నీవున్నా
మాటరాని మౌనమెందుకో
ఇరు మనసులలో ప్రేమున్నా
పైకి బింకమెందుకో

ఆనందంలో నీ అధరాలపై చిరునవ్వునై
ఆవేదనలో కన్నీరు తుడిచే నేస్తమై
నువు నడిచే దారిలో పూలపాన్పునై
నీ జ్ఞాపకాల నీడలలో ఓ నిట్టూర్పునై

ఎప్పుడూ
నా ఊహల్లో కొలువుదీరిన దేవత నీవని... నేస్తమా నీకు తెలిసేదెలా...
నా మనసులో ప్రేమమూర్తి నీవని స్నేహమా నీకు తెలిపేదెలా..

21, జనవరి 2012, శనివారం

కలిసిరాని కాలం కన్నీటి సాక్షిగా...


నేస్తమా...
నిన్నటి వరకూ  ప్రాణ స్నేహితులం
కానీ... ఈ రోజు ప్రాణమే మిగిలింది... స్నేహం కాదు
కలిసిరాని కాలం కన్నీటి సాక్షిగా...
మరపురాని మన స్నేహాన్ని గతంగా మార్చేసింది
మనం విడిపోయినప్పుడు ఆగిపోయిన నిమిషాల ముల్లు
ప్రతి క్షణం నీవులేని లోటును తెలుపుతూనే వుంది
కష్టమొచ్చినప్పుడు కన్నీటి కంటే ముందు
నేనున్నానని గుర్తుంచుకో...
మనుషులు విడిపోవచ్చు... మనసులు ఓడిపోవచ్చు...
మమతలు మాసిపోవచ్చు... మారనిది స్నేహమొక్కటే..
ఔను...నిజమే,, ఇప్పటికీ ఏం మారలేదు...  నువ్వు గుర్తొచ్చినప్పుడు
చిరుగాలి కన్నా చల్లని నీ చిరునవ్వు నను పలకరించి పోతుంది
ఎప్పటికీ వెంటాడుతూండే ఆ కళ్ళలోని మెరుపు నను తాకి వెళుతుంది
ఇవే కాస్త ఓదార్పునిస్తోంది
ఎప్పటికీ  చకోరంలా నిరీక్షించే... ఓ నేస్తం...

నా ‘ఆత్మ’ నన్ను వీడిపోయింది...


నా ‘ఆత్మ’ నన్ను వీడిపోయింది...
కాస్త వెతికి పెట్టండి..... ప్లీజ్
ఎవరికైనా ఆ జాడ తెలిస్తే ‘ఆత్మ’లేని కట్టే
వ్యర్థమని కాస్త నచ్చచెపుతారా...
ఇరవై ఏళ్ళ... మమకారాన్ని
అవివేకంతో జారవిడుచుకున్నా...
అందుకే నా ‘ఆత్మ’ను కాస్త వెతికి పెట్టండి.. ప్లీజ్...

13, జనవరి 2012, శుక్రవారం

ఎదుట నిలిచింది చూడు...


ఎదుట నిలిచింది చూడు..

జలతారు వెన్నెలేమో
ఎదను తడిపింది నేడు..
చినుకంటే చిన్నదేమో
మైమరచిపోయా మాయలో..
ప్రాణమంత మీటుతుంటే .. వానవీణలా!
II ఎదుట నిలిచింది చూడు..II

నిజంలాంటి ఈ స్వప్నం ఎలా పట్టి ఆపాలి
కలే ఐతే ఆ నిజం ఎలా తట్టుకోవాలి
అవునో .. కాదో.. అడగకంది నా మౌనం
చెలివో శిలవో తెలియకుంది నీ రూపం
చెలిమి బంధమల్లుకుందే జన్మ ఖైదులా

నిన్నే చేరుకోలేక ఎటెళ్ళిందో నా లేఖ
వినేవారు లేక విసుక్కుంది నా కేక..
నీదో.. కాదో.. రాసున్న చిరునామా
ఉందో లేదో ఆ చోట నా ప్రేమ
వరం లాంటి శాపమేదో సొంతమైందిలా
II ఎదుట నిలిచింది చూడు..II

ఏ దివిలో విరిసిన పారిజాతమో !

ఏ దివిలో విరిసిన పారిజాతమో !
ఏ కవిలో మెరసిన ప్రేమగీతమో !
నా మదిలో నీవై నిండిపోయెనే..

నీ రూపమే దివ్య దీపమై 
నీ నవ్వుల నవ్యతారలై
నా కన్నుల వెన్నెల 
కాంతి నింపెనే..

II ఏ దివిలో II

పాలబుగ్గలను లేత సిగ్గులు
పల్లవించగా రావే!
నీలి ముంగురులు పిల్లగాలితో
ఆటలాడగా రావే!
కాలి అందియలు ఘల్లు ఘల్లుమన
రాజహంసలా రావే!

II ఏ దివిలో II

నిదుర మబ్బులను మెరుపు తీగవై
కలలు రేపినది నీవే
బ్రతుకు వీణపై ప్రణయరాగములు
ఆలపించినది నీవే
పదము పదములో మధువులూరగా
కావ్యకన్యవై రావే!

మనసున మనసై బ్రతుకున బ్రతుకై

మనసున మనసై
బ్రతుకున బ్రతుకై
తోడొకరుండిన్న అదే భాగ్యము అదే స్వర్గము

ఆశలు తీరని ఆవేశములో
ఆశయాలలో ఆవేదనలో
చీకటి మూసిన యేకాంతములో
తోడొకరుండిన్న అదే భాగ్యము అదే స్వర్గము

నిన్ను నిన్నుగ ప్రేమించుటకు
నీ కోసమే కన్నీరు నించుటకు
నిన్ను నిన్నుగ ప్రేమించుటకు
నీ కోసమే కన్నీరు నించుటకు
నేనున్నానని నిండుగ పలికే
తోడొకరుండిన్న అదే భాగ్యము అదే స్వర్గము

చెలిమియే కరువై వలపే అరుదై 
చెదరిన హృదయమే శిల యై పోగా 
నీ వ్యధ తెలిసి నీడగ నిలిచి 

తోడొకరుండిన్న అదే భాగ్యము అదే స్వర్గము 

ఈ వేళలో నీవు ఏం చేస్తు ఉంటావొ

ఈ వేళలో నీవు ఏం చేస్తు ఉంటావొ
అనుకుంటు ఉంటాను ప్రతి నిముషము నేను


నా గుండె ఏనాడో చేజారిపోయింది
నీ నీడగా మారి నా వైపు రానంది
దూరాన్న ఉంటూనే ఎం మాయ చేసావొ


ఈ వేళలో నీవు ఎం చేస్తు ఉంటావొ
అనుకుంటు ఉంటాను ప్రతి నిముషము నేను


నడిరేయిలో నీవు నిదరైన రానీవు
గడిపేదెలా కాలము...గడిపేదెలా కాలము
పగలైన కాసేపు పనిచేసుకోనీవు
నీ మీదనే ధ్యానము..నీ మీదనే ధ్యానము
ఏ వైపు చూస్తున్నా నీ రూపే తోచింది
నువు కాక వేరేది కనిపించనంటుంది
ఈ ఇంద్రజాలాన్ని నీవేనా చేసింది


నీ పేరులో ఏదో ప్రియమైన కైపుంది
నీ మాట వింటూనె ఏం తోచనీకుంది
నీ మీద ఆశేదో నను నిలవనీకుంది
మతిపోయి నేనుంటే నువు నవ్వుకుంటావు


ఈ వేళలో నీవు ఏం చేస్తు ఉంటావొ
అనుకుంటు ఉంటాను ప్రతి నిముషము నేను

మౌనమే నీ భాష ఓ మూగ మనసా


మౌనమే నీ భాష ఓ మూగ మనసా
మౌనమే నీ భాష ఓ మూగ మనసా
తలపులు యెన్నెన్నో కలలుగ కంటావు
కల్లలు కాగానే కన్నీరౌతావు
మౌనమే నీ భాష ఓ మూగ మనసా
ఓ మూగ మనసా
చీకటి గుహ నీవు చింతల చెలి నీవు
నాటక రంగానివే మనసా తెగిన పతంగానివే
యెందుకు వల చేవో యెందుకు వగ చేవో
యెందుకు రగిలేవో యేమై మిగిలేవో
యెందుకు రగిలేవో యేమై మిగిలేవో
మౌనమే
కోర్కెల సెల నీవు కూరిమి వల నీవు
ఊహల వుయ్యాలవే మనసా మాయల దెయ్యానివే
లేనిది కోరేవు ఉన్నది వదిలేవు
ఒక పొరపాటుకు యుగములు పొగిలేవు
ఒక పొరపాటుకు యుగములు పొగిలేవు
మౌనమే

జాబిల్లి కోసం ఆకాశమల్లే వేచాను నీ రాకకై


జాబిల్లి  కోసం ఆకాశమల్లే వేచాను నీ రాకకై |4|
నిను కానలేక మనసూరుకోక పాడాను నేను పాటనై
నువ్వక్కడ నేనిక్కడ
పాటిక్కడ పలుకక్కడ
మనసొక్కటి కలిసున్నది ఏనాడైనా |నువ్వక్కడ|
ఈ పువ్వులనే నీ నవ్వులుగా
ఈ చుక్కలనే నీ కన్నులుగా
నునునిగ్గుల ఈ మొగ్గలు నీ బుగ్గలుగా
ఊహల్లో తేలీ ఉర్రూతలూగి
మేఘాలతోటీ రాగాల లేఖ
నీకంపినాను రావా దేవీ
జాబిల్లి కోసం ఆకాశమల్లే వేచాను నీ రాకకై
నిను కానలేక మనసూరుకోక పాడాను నేను పాటనై |జాబిల్లి కోసం |
నీ పేరొక జపమైనది
నీ ప్రేమొక తపమైనది
నీ ధ్యానమే వరమైనది ఎన్నాళ్ళైనా
ఉండీ లేక ఉన్నది నీవే
ఉన్నా కూడా లేనిది నేనే
నా రేపటి అడియాసల రూపం నువ్వే
దూరాన ఉన్నా నా తోడు నీవే
నీ దగ్గరున్నా నీ నీడ నాదే
నాదన్నదంతా నీవే నీవే
జాబిల్లి కోసం ఆకాశమల్లే వేచాను నీ రాకకై
నిను కానలేక మనసూరుకోక పాడాను నేను పాటనై |జాబిల్లి కోసం|

నిను చూడక నేనుండలేను..


నిను చూడక నేనుండలేను..
ఈ జన్మలో మరి ఆ జన్మలో
ఇక ఏ జన్మకైనా ఇలాగే
నిను చూడక నేనుండలేను

ఏ హరివిల్లు విరబూసినా
నీ దరహాసమనుకుంటిని
ఏ చిరుగాలి కదలాడినా
నీ చరణాల శృతివింటినీ
నీ ప్రతిరాకలో ఎన్ని శశిరేఖలో
నిను చూడక నేనుండలేను

నీ జతగూడి నడయాడగా
జగమూగింది సెలయేరుగా
ఒక క్షణమైన నిను వీడినా
మది తొణికింది కన్నీరుగా
మన ప్రతి సంగమం
ఎంత హృదయంగమం

మంటలు రేపే నెలరాజా


మంటలు రేపే నెలరాజా .. ఈ తుంటరి తనము నీకేలా …
వలపులు రేపే విరులారా ఈ శిలపై రాలిన ఫలమేమి

ఆకాశానికి అంతుంది .. నా ఆవేదనకూ అంతేది
మేఘములోన మెరుపుంది నా జీవితమందునా వెలుగేదీ ..

తీగలు తెగిన వీణియపై ఇకపై తీయని రాగం పలికేనా
ఇసుక ఎడారిని ఎపుడైనా ఒక చిన్న గులాబి విరిసేనా

మదిలో శాంతి లేనపుడు ఈ మనిషిని దేవుడు చేసాడు
సుఖము శాంతి ఆనందం నా వొసటను రాయుట మరిచాడు

మనసులేని బ్రతుకొక నరకం

మనసులేని బ్రతుకొక నరకం
మరువలేని మనసొక నరకం 
మనిషికెక్కడ వున్నది స్వర్గం
మరణమేనా దానికి మార్గం

మనసనేది ఒకరికొకరు ఇచ్చినపుడే తెలిసేది
దాచుకుంటే ఎవరికీ అది దక్కకుండా పోతుంది
ప్రేమనేది నీకు నీవే పెంచుకుంటే పెరిగేది
పంచుకునే ఒక మనసుంటేనే ఒక బంధమై అది నిలిచేది

తరుముకొచ్చే జ్నాపకాలు... ఎదను గుచ్చే గులాబి ముళ్ళు
గురుతుతెచ్చే అందాలు.. కూలిపోయిన శిల్పాలు
కన్ను నీదని.. వేలు నీదని... పొడుచుకుంటే రాదా రక్తం
రక్తమెంతగా ధారపోసినా దొరుకుతుందా మళ్ళీ హృదయం

మనసులేని దేవుడూ

మనసులేని దేవుడూ 
మనిషికెందుకో మనసిచ్చేడు
మనసు మనసునే వంచన చేస్తే
కనులకెందుకో నీరిచ్చాడు

చిట్టీ.. నీతో పంచుకున్న ఆ క్షణం

చిట్టీ..!
ఈరోజు నువ్వు చాలా బాగున్నావు
చాలా ప్రశాంతంగా ముద్దుగా వున్నావు
ఆ ఆనంద క్షణాల్లో...
నాకు అందిన ఒక శుభవార్తను
నీతో పంచుకున్న ఆ క్షణం
చాలా ఉద్విగ్నతకు లోనయ్యాను
నువ్వు అర్థం చేసుకున్నట్టున్నావు
లాలనగా మనోధైర్యాన్నిచ్చావు
నీ ధైర్య వచనాలతో  శాంతినిచ్చావు
రెండు విభిన్న ధృవాల్లాంటి వృత్తుల్లో
ఎటువైపు మొగ్గాలో నిర్ణయించుకోలేని నాకు
మార్గదర్శివయ్యావు..
ఓ నిర్ణయం తీసుకునేందుకు తోడయ్యావు
నా ఈ నూతన పథంలో
చివరికంటా తోడుంటావని
చేయూతనిస్తావని...
ఆకాంక్షిస్తున్నా..నేస్తం

చిట్టీ... బాగున్నావా!

మనసైన ప్రియతమా
కరిగిపోని స్వప్నమా
దరిచేరని వసంతమా
నా ‘చిట్టి’ నేస్తమా
బాగున్నావా!

నీకోసం...
ఎన్ని యుగాలైనా నిరీక్షిస్తా
అప్పటికైనా కరుణిస్తావని
ప్రపంచాన్నైనా ఎదిరిస్తా
అప్పుడైనా తోడై వుంటావని

చిట్టీ...
ఊసులుచెప్పే నీ కనుకలకు కనురెప్పనై
నీ పెదవులపై దరహాసమై
నీ గానంలో పల్లవినై
నీ కవితలో భావాన్నై

ప్రతి క్షణం నీకోసం
ప్రతి నిమిషం నీకోసం
ప్రతి యుగం నీకోసం
జన్మిస్తూనే వుంటా...
ఎన్ని జన్మలైనా నిరీక్షిస్తూనే వుంటా...

9, జనవరి 2012, సోమవారం

మౌనముతో నీ మదిని బంధించా మన్నించు ప్రియా

పలుకులో నీ పేరే తలచుకున్నా
పెదవుల అంచుల్లో అనుచుకున్నా
మౌనముతో నీ మదిని బంధించా
మన్నించు ప్రియా 

తరిమే వరమా తడిమే స్వరమా
ఇదిగో ఈ జన్మ నీదని అంటున్నా
వింటున్నావా వింటున్నావా వింటున్నావా 

తరిమే వరమా తడిమే స్వరమా
ఇదిగో ఈ జన్మ నీదని అంటున్నా
వింటున్నావా వింటున్నావా వింటున్నావా 
వింటున్నావా వింటున్నావా

విన్నా వేవేల వీణల సంతోషల సంకీర్తనలు
నా గుండెల్లో ఇప్పుడే వింటున్నా
తొలిసారి నీ మాతల్లో పులకింతల పదనిసలు విన్నా

చాలు చాలే చెలియా చెలియా 
బతికుండగా నీ పిలుపులు నేను విన్నా(2)

ఏమో ఏమో ఏమౌతుందో
ఏదేమైనా నువ్వే చూసుకో
విడువను నిన్నే ఇకపైనా
వింటున్నావా ప్రియా

గాలిలో తెల్ల కాగితంలా
నేనలా తేలి ఆడుతుంటే
నన్నే ఆపి నువ్వు రాసిన
ఆ పాటలనే వింటున్నా

తరిమే వరమా తడిమే స్వరమా
ఇదిగో ఈ జన్మ నీదని అంటున్నా
వింటున్నావా వింటున్నావా వింటున్నావా 
వింటున్నావా వింటున్నావా

ఆధ్యంతం ఏదో అనుభూతి(2)
అనవరతం ఇలా అందించేది
గగనం కన్నా మునుపటిది
భువనం కన్నా ఇది వెనుకటిది

ప్రాణంతో పుట్టింది ప్రాణంగా 
మారే మనసే లేనిది ప్రేమా

రా ఇలా కౌగిల్లలో నిన్ను దాచుకుంటా
నీలో నెనై నిన్నే దారి చేసుకుంటా
ఎవరీ కలువని చోటులలోనా
ఎవరిని కలువని వేళలలోనా

తరిమే వరమా తడిమే స్వరమా
ఇదిగో ఈ జన్మ నీదని అంటున్నా
వింటున్నావా వింటున్నావా వింటున్నావా 
వింటున్నావా వింటున్నావా

విన్నా వేవేల వీణల సంతోషల సంకీర్తనలు
నా గుండెల్లో ఇప్పుడే వింటున్నా
తొలిసారి నీ మాతల్లో పులకింతల పదనిసలు విన్నా

చాలు చాలే చెలియా చెలియా 
బతికుండగా నీ పిలుపులు నేను విన్నా(2)

14, ఏప్రిల్ 2012, శనివారం

నండూరి వారి ఎంకిలా

పొరబాట్లు చేయడం నాకలవాటు
క్షమించేయడం నీకలవాటు
చీవాట్లు పెడతావనుకుంటాను
పర్యావసానాలను వివరిస్తావు
ఆ క్షణం నాకెలా కనిపిస్తావో తెలుసా...
అమ్మలా... అమ్మలా కనిపిస్తావు
మన్ను తిన్న కృష్ణయ్యను చెవిమెలేసి
మందలిస్తున్న యశోదమ్మలా...
అర్జునుడికి గీతోపదేశం చేస్తున్న
కృష్ణపరమాత్మలా... కనిపిస్తావు

వెళ్తూ...వెళ్తూ తల తిప్పకుండానే
కళ్ళు మాత్రమే తిప్పి ఓరగా చూస్తావు
కాలాన్ని స్తంభింపజేసే  ఆ చూపు కోసం...
ఆ క్షణం కోషం ఎంతగానో పరితపిస్తాను
అప్పుడు నాకెట్లా కనిపిస్తావో తెలుసా...
ఎంకిలా... నండూరి వారి ఎంకిలా కనిపిస్తావు
మరుక్షణం మాయమై జీవశ్చవాన్ని చేస్తావు
ఆ క్షణం సత్యవంతుడి ప్రాణాలు కొనిపోయే
యముడిలా కనిపిస్తావు...
పతి ప్రాణాల కోసం సావిత్రి చేసే పోరాటంలా...
నా మనస్సు నీవెంటే పరుగులు పెడుతుంది

1, మార్చి 2012, గురువారం

ఓ బంగరు వన్నెల చిలుకా... పలుకవా

ఏడతానున్నాడో బావ... అందాల ఓ మేఘమాల....

జాబిల్లి కోసం ఆకాశమల్లే వేశాను నీరాకకై...

19, ఫిబ్రవరి 2012, ఆదివారం

నీ ఆరాధకుడను....


ప్రేమంటే...
కోరుకోవడం
అభిమానించడం
పూజించడం,,,,,

స్నేహంటే..
ఎదుటివారి ఇష్టాన్ని తనిష్టంగా మార్చుకోవడం
ఎలాంటి త్యాగానికైనా వెనుదీయకపోవడం

మరి ఆరాధించడమంటే....
ప్రేమ...
స్నేహం...
ఆ రెండూ పాలు... పంచదారలా కలిస్తే...
ప్రేమికుడివా... స్నేహితుడివా... అని నువ్వడిగితే

ఖచ్చితంగా నేను నీ ఆరాధకుడను....
నిన్ను గుడ్డిగా ఆరాధించే  ఆస్వాదకుడను
అనురక్తుడను నీ ప్రియ భక్తుడను

ప్రతి జ్ఞాపకం ఓ మొక్కై పూసినట్టు,,. పూసి రాలినట్టు

నేస్తం ఎంత నిశ్శబ్దంగా
నా జీవితంలోకి వచ్చావో
అంతే నిశ్శబ్దంగా వెళ్ళావు
వెళ్తూ వెళ్తూ బోలెడు వసంతాన్ని
బతుకంతా వర్షించి వెళ్ళావు
నీవు మిగిల్చిన జ్ఞాపకాల పూదోటలో
ప్రతి జ్ఞాపకం ఓ మొక్కై పూసినట్టు,,. పూసి రాలినట్టు
ఎన్నో జ్ఞాపకాలు గుండెల్లో పదిలపర్చావు
నిజానికవి జ్ఞాపకాలు కావు... ఓ ప్రవాహం
ప్రవాహాన్ని దాచుకోవడం ఎలా సాధ్యం....
అందుకే నేస్తం
ఆ జ్ఞాపకాల ప్రవాహం..
ఆ  అక్షర ఝరి.. చేస్తోంది నీకు అభిషేకం...


కనులనొదలిపోయే చూపులతో కనులారా ‘తనని’ చూడాలి

నిన్నలన్నీ తెలిసిన సమయమా...
కదలక నిలిచిపోవా కాసేపు...
కనులనొదలిపోయే చూపులతో
కనులారా ‘తనని’ చూడాలి
మనసారా మాట్లాడాలి
సంపూర్ణమైంది నా జీవితం
ఆకాశమంత ఆనందంతో..

’’ ‘రుషి‘ సినిమా చివరలో వచ్చే
ఈ నాలుగు మాటలు నన్నెంతో కదిలించాయి....’’

15, ఫిబ్రవరి 2012, బుధవారం

జ్ఞాపకాల హారతి నువ్వు

గుండె గదిలో ఏ మూలో తచ్చాడుతూనే ఉంటావు
వెలుగులు నింపుతూనే వుంటావు
మనసు తలుపులు తెరిచి నిన్ను పంపించలేను
మది అంధకారం చేసుకోలేను
అలాగని... జీవితానికి నిన్ను అభిషేకించనూలేను
ఏకాంతంలో నిన్ను తలచి మైమరచిపోతుంటాను
నీతో ముచ్చట్లు చెపుతూంటాను
నాలో ఎప్పటికీ ఆరని జ్యోతివి నువ్వు
మది నిండిన జ్ఞాపకాల హారతి నువ్వు
అందుకేనేమో  నా ఆత్మీయ నేస్తమా….. నిన్ను
గుండె గదిలో ఓ మూల బంధించాను!
నువ్వెప్పటికీ నాలోనే వుంటావుకదా... అప్పుడు
ప్రేమజ్యోతివై వెలుగులు నింపుతావో
ఆరని అగ్నికీలవై మదిని దహిస్తావో...

14, ఫిబ్రవరి 2012, మంగళవారం

నా ‘ఆత్మీయ’ నేస్తానికి అంకితం


జాబిలి కన్న నా చెలి మిన్న
పులకింతలకే పూచిన పొన్నా
కానుకలేమి నేనివ్వగలను
కన్నుల కాటుక నేనవ్వగలను

-- ప్రేమికుల దినోత్సవం సందర్భంగా...  నా ‘ఆత్మీయ’ నేస్తానికి అంకితం

తానొక చైతన్య కెరటం...

తానొక చిరుగాలి...
నన్నెప్పుడూ అనుభూతింపజేస్తూనే వుంటుంది
తానొక జలపాతం...
ఆ నడతలోని గంభీరత కట్టిపడేస్తూనే వుంటుది
తానొక గీతం...
మళ్ళీ మళ్ళీ పాడాలనిపిస్తూనే వుంటుంది
తానొక భావ తరంగం...
నామదినెప్పుడూ తనచుట్టూ తిప్పుకుంటూనే వుంటుది
తానొక ప్రేమమయి
అది పొందలేని అభాగ్యుడ్ని.. అయినా అర్రులుచాస్తూనే వుంటుంది
తానొక స్నేహమయి...
ఎప్పుడూ పరిమిళిస్తూనే వుంటుంది
తానొక చైతన్య కెరటం...
నాకెప్పుడూ స్ఫూర్తినిస్తూనే వుంటుంది

13, ఫిబ్రవరి 2012, సోమవారం

నేస్తానికి లేఖ

నాతో మాట్లాడకుండా వుండడమే నీకు సంతోషమైతే... అలాగే కానీ...
కానీ... అది నాకెంత నరకతుల్యమో బహుశా నీకు తెలుసనే అనుకుంటున్నా...
అయినా... తప్పేమిటో చెప్పకుండా శిక్ష విధించడం భావ్యమా..
నాకున్న ఒకే ఒక నేస్తం నువ్వు... నువ్వే నాపై యుద్ధం ప్రకటిస్తే నేనెవరికి చెప్పకోను...
దాదాపు 20రోజులుగా మౌనంగా వుంటే ఏమిటో అనుకున్నాను.
ఇవాళే తెలిసింది... నలుగురితో సమంగా నన్నూ జమకట్టావు...
అదిమాత్రం భరించలేకుండా వున్నా...
ఒకవేళ నా తప్పేదైనా వుంటే...నువ్వీ తప్పు చేశావని చెప్పి
నన్ను తిట్టినా అంత బాధపడేవాడిని కాదు...


నువ్వు రాసిందానికి ఒక్కమాటలోనే రాద్దామనుకున్నా... కానీ కొంచెం ఎక్కువగానే రాసేసాను. ఈ ఒక్కసారికి విసుక్కోకుండా చదువుకో..  ఎందుకంటే... నీ అంత బాగా నేను మాట్లాడలేను... చెప్పలేను...రాయలేను. ఇకపోతే ‘అంతగా పెంచుకుంటే ఇలాగే అవుతుంది’..అంటున్నావు. అప్పుడు నాకా విషయం తెలియదు. మన మధ్య ఎప్పటికీ గొడవ రాదని ఎన్నోసార్లు అన్నావు. నీకు గుర్తులేదేమో... నా దురదృష్టం కాకపోతే ఏమిటి... 26వ తేదీన సరదాగా అన్నాను.. ‘కటీఫ్’ అని. నీకు గుర్తుండే వుంటుంది. పెద్దోళ్ళు అంటుంటారు కదా తథాస్తు దేవతలుంటారని. నేను ‘కటీఫ్’ అన్నప్పుడు ఎవరో ‘తథాస్తు’ అనివుంటారేమో..(నమ్మకాలగురించి కాసేపు పక్కనపెడదాం).  కాని  కొన్ని జీవితాలంతే.. ఎప్పుడూ ఏదోకటి పోగొట్టుకుంటూనే వుంటాయి. నేనూ అంతే...  ఇలాంటి రోజు ఒకటి వస్తుందని ఎప్పుడూ అనుకోలేదు. నిన్ను బాధపెట్టే సంఘటన ఏదో జరిగిందని మాత్రం నీ మాటలను బట్టి అర్థమౌతోంది. ప్రత్యక్షంగా కానీ పరోక్షంగా కానీ నావల్ల ఏదైనా ఇబ్బంది కలిగినా, తెలిసో తెలియకో నీ మనసు నొప్పించినా నన్ను క్షమించు.  ఒక్కటి మాత్రం నిజం... నా వ్యక్తిగత విషయాలను కూడా మనస్సు విప్పి చెప్పుకోగలిగిన ఒకే ఒక ఆత్మబంధువు నువ్వు. ఆ విషయం నీకూ తెలుసు. అయినా... ఎంతకాలం బతుకుతాడో తెలియని వ్యక్తితో గొడవెందుకు...చెప్పు...అలాగని భరించాలనీ లేదులే... ఇకపోతే, రిటైర్ అయ్యి  మా ఊరు వెళ్ళిపోయే రోజున నీకో ఫ్లాష్ బ్యాక్ చెప్పాలని ఎప్పుడూ అనుకునేవాడ్ని. ఇప్పుడదీ ప్రశ్రార్థకమే... అలాంటి రోజంటూ వస్తే కదా... ఇకముందెప్పుడూ నిన్ను డిస్ట్రబ్ చెయ్యను. ఇక సెలవు... మిత్రమా..సెలవు. . ఈ వాక్యం రాయాలంటే మనసు పిండేసినట్టుంది. ఎప్పటికైనా అర్థం చేసుకుంటావనే ఆశతో... చివరిగా ఒక్కమాట... ఇప్పుడూ...ఎప్పుడూ నీ ఉన్నతిని కోరుకునే
-- ఓ నేస్తం.

4, ఫిబ్రవరి 2012, శనివారం

నీలి నింగిలో నిండుజాబిలీ నేల దిగిరావే... నన్నేల మరిచావే

నీలి నింగిలో నిండుజాబిలీ
నేల దిగిరావే... నన్నేల మరిచావే
నువులేని నేను శిలను... మెలకువేలేని కలను
నిను వీడి నేలేను... నే ఓడి మనలేను
ప్రేమకు మరుపే తెలియదులే
మనసు ఎన్నడు మరువదులే
తెరలను తీసి నను చూడు
జన్మజన్మకు నీతోడు
వాడనిదమ్మా నా వలపు
ఆగనిదమ్మా నా పిలుపు
నేల దిగిరావే... నన్నేల మరిచావే..
దేవుడు కనబడి వరమిస్తే వేయి జన్మలు ఇమ్మంటా...
ప్రతి ఒక జన్మా నాకంటే నిన్ను మిన్నగా ప్రేమిస్తా...
దేవత నీవని గుడికడతా... జీవితమంతా పూజిస్తా...
నేల దిగిరావే నన్నేల మరిచావే...

26, జనవరి 2012, గురువారం

నిను చూడక కదలాడునా నా ప్రాణం

రేయింబవళ్ళూ  నీ ధ్యానం
నిలువెల్ల రగిలించె నీ మౌనం
నీ చూపు నా పాలిట సుమబాణం 
నిను చూడక కదలాడునా నా ప్రాణం

నిదురబోయిన మనసును మేల్కొలిపావు
నా జీవన గమనానికి స్ఫూర్తిగ నిలిచావు
నిదురేరాని కనులకు ఓదార్పువైనావు
వేదన మరపి ప్రశాంతిని నింపావు

కరిగిపోని స్వప్నమా...
ఆత్మీయ బంధమా..
తెలి వెన్నెల జాలువై... 
సేదదీర్చు నేస్తమా..


25, జనవరి 2012, బుధవారం

ఒంటరిగా దిగులు బరువు మోయబోకు నేస్తం...

ఒంటరిగా దిగులు బరువు మోయబోకు నేస్తం...
మౌనం చూపిస్తుందా సమస్యలకు మార్గం
కష్టం వస్తేనేకదా గుండెబలం తెలిసేది
దుఃఖ్ఖానికి తలవంచితె తెలివికింక విలువేది
మంచైనా చెడ్డైనా పంచుకోను మేలైనా
ఆ మాత్రం ఆత్మీయతకైనా పనికిరానా నేస్తం...
ఎవ్వరితో ఏమాత్రం పంచుకోను వీలులేని
అంతటి ఏకాంతమైన చింతలేమిటండీ

22, జనవరి 2012, ఆదివారం

ఈ తనువు రాలిపోకముందే... కనికరించవా చెలి...



నిన్ను చూసిన తర్వాతే తెలిసింది
నేను ఎక్కాల్సిన రైలు ఓ జీవితకాలంలేటని
అప్పటికే నా గమ్యం నిర్ణయమైపోయింది మరి
నిను చూసిన తొలి క్షణమే నీరూపు చెరగని ముద్ర వేసింది

కనుల ముందు నీవున్నా నా ప్రేమను తెలుపలేకున్నా..
మనసు నిండుగా ప్రేమున్నా హద్దు దాటలేకున్నా
మనః కోవెలలో నిను దేవతగా ప్రతిష్టించుకున్నా..
స్నేహమృతాన్ని పంచి నీ దరి చేరునుకున్నా
నా ప్రేమను నీ రూపంలో బ్రతికించుకోవాలనుకున్నా
నా స్నేహంలోని  ‘ప్రేమ’ను నువు గుర్తించావని తెలుసు
నీకది నచ్చలేదనీ తెలుసు...
తప్పుచేసాననిపిస్తోంది నేస్తం!
నీ జ్ఞాపకాల నీడలు నను వెక్కిరిస్తుంటే
నా ప్రేమకు సమాధి కట్టి
ఈ జన్మకింతేనని నిరీక్షిస్తా
మరుజన్మకైనా వరమిస్తావని..

అయినా...
గాలిలో దీపంలా మిణుకుమిణుకు మంటోందో కోరిక
ఈ తనువు రాలిపోకముందే
నా కనులు మూతపడకముందే
కనికరించవా చెలి...
నను నిత్యం వెంటాడే నీ కళ్ళలోకి చూస్తూ
ఆ కనుల నీడలలో నా జాడలు వెతుక్కుంటూ
హాయిగా కనుమూస్తా... మన్నించవా చెలి..

ఓడిపోతూనే వున్నా



నేను ఓడిపోతూనే వున్నా... జీవితమంతా...
తొలిచూపులోనే కనుల నిండిన నీ రూపాన్ని
తుడిచేయమని మదిని వేడుకొన్నా...
మాట వినని మనసు ముందు ఓడిపోయా

గుండె గుడిలో గుట్టుగా దాచుకున్న తలపులను
నీకు చేరవేయోద్దని మనసును హెచ్చరించా...
నిత్యం నీ చుట్టూ పరిభ్రమించే నా మనోనేత్రం
భావాలను నువ్వు పసిగట్టినప్పుడు
మాట వినని నా మనస్సు ముందు ఓడిపోయా

ప్రతి క్షణం నిన్ను చూడాలని
నీ దరిచేరాలనే  తహతహలాడే నా కళ్ళు
నిన్నూ చూస్తూ మైమరచి నీకు దొరికిపోయినప్పుడు
మాట వినని నా మనస్సు ముందు ఓడిపోయా

నీ మనసులో నేను లేనని తెలిసి
నా మనసులోని  ప్రేమను సమాది చేయాలనుకున్నా
గుండెపగిలి చిందుతున్న కన్నీటిని ఆపుకోలేని
నా కనుల ముందు ఓడిపోయా

మనసు గాయాన్ని ఒడిసిపట్టుకొని
ప్రేమభావాల్ని మోసుకొని పోదామనుకున్నా
అనుకోని నీ పలకరింపుతో మనసు గాయాన్ని మాన్పుకొన యత్నిస్తు
నీ మనసు ముందు ఓడిపోయా

నా ప్రేమను తెలుపలేక... నీ ప్రేమను పొందలేక...
మనసు నిండా నింపుకున్న నీ రూపం మసకబారక ముందే
ఏ దూర తీరాలకో చేరాలనుకున్నా
అయినా ప్రేమ ముందు  ఓడిపోయా.... ఓడిపోతూనే వున్నా...

మాటరాని మౌనమెందుకో



కనుల ముందే నీవున్నా
నిత్యం నిను చూస్తున్నా...
మన మధ్య దూరమెందుకో
మనసుకీ మనసుకీ వేదనెందుకో

ఎదురుగా నీవున్నా
మాటరాని మౌనమెందుకో
ఇరు మనసులలో ప్రేమున్నా
పైకి బింకమెందుకో

ఆనందంలో నీ అధరాలపై చిరునవ్వునై
ఆవేదనలో కన్నీరు తుడిచే నేస్తమై
నువు నడిచే దారిలో పూలపాన్పునై
నీ జ్ఞాపకాల నీడలలో ఓ నిట్టూర్పునై

ఎప్పుడూ
నా ఊహల్లో కొలువుదీరిన దేవత నీవని... నేస్తమా నీకు తెలిసేదెలా...
నా మనసులో ప్రేమమూర్తి నీవని స్నేహమా నీకు తెలిపేదెలా..

21, జనవరి 2012, శనివారం

కలిసిరాని కాలం కన్నీటి సాక్షిగా...


నేస్తమా...
నిన్నటి వరకూ  ప్రాణ స్నేహితులం
కానీ... ఈ రోజు ప్రాణమే మిగిలింది... స్నేహం కాదు
కలిసిరాని కాలం కన్నీటి సాక్షిగా...
మరపురాని మన స్నేహాన్ని గతంగా మార్చేసింది
మనం విడిపోయినప్పుడు ఆగిపోయిన నిమిషాల ముల్లు
ప్రతి క్షణం నీవులేని లోటును తెలుపుతూనే వుంది
కష్టమొచ్చినప్పుడు కన్నీటి కంటే ముందు
నేనున్నానని గుర్తుంచుకో...
మనుషులు విడిపోవచ్చు... మనసులు ఓడిపోవచ్చు...
మమతలు మాసిపోవచ్చు... మారనిది స్నేహమొక్కటే..
ఔను...నిజమే,, ఇప్పటికీ ఏం మారలేదు...  నువ్వు గుర్తొచ్చినప్పుడు
చిరుగాలి కన్నా చల్లని నీ చిరునవ్వు నను పలకరించి పోతుంది
ఎప్పటికీ వెంటాడుతూండే ఆ కళ్ళలోని మెరుపు నను తాకి వెళుతుంది
ఇవే కాస్త ఓదార్పునిస్తోంది
ఎప్పటికీ  చకోరంలా నిరీక్షించే... ఓ నేస్తం...

నా ‘ఆత్మ’ నన్ను వీడిపోయింది...


నా ‘ఆత్మ’ నన్ను వీడిపోయింది...
కాస్త వెతికి పెట్టండి..... ప్లీజ్
ఎవరికైనా ఆ జాడ తెలిస్తే ‘ఆత్మ’లేని కట్టే
వ్యర్థమని కాస్త నచ్చచెపుతారా...
ఇరవై ఏళ్ళ... మమకారాన్ని
అవివేకంతో జారవిడుచుకున్నా...
అందుకే నా ‘ఆత్మ’ను కాస్త వెతికి పెట్టండి.. ప్లీజ్...

13, జనవరి 2012, శుక్రవారం

ఎదుట నిలిచింది చూడు...


ఎదుట నిలిచింది చూడు..

జలతారు వెన్నెలేమో
ఎదను తడిపింది నేడు..
చినుకంటే చిన్నదేమో
మైమరచిపోయా మాయలో..
ప్రాణమంత మీటుతుంటే .. వానవీణలా!
II ఎదుట నిలిచింది చూడు..II

నిజంలాంటి ఈ స్వప్నం ఎలా పట్టి ఆపాలి
కలే ఐతే ఆ నిజం ఎలా తట్టుకోవాలి
అవునో .. కాదో.. అడగకంది నా మౌనం
చెలివో శిలవో తెలియకుంది నీ రూపం
చెలిమి బంధమల్లుకుందే జన్మ ఖైదులా

నిన్నే చేరుకోలేక ఎటెళ్ళిందో నా లేఖ
వినేవారు లేక విసుక్కుంది నా కేక..
నీదో.. కాదో.. రాసున్న చిరునామా
ఉందో లేదో ఆ చోట నా ప్రేమ
వరం లాంటి శాపమేదో సొంతమైందిలా
II ఎదుట నిలిచింది చూడు..II

ఏ దివిలో విరిసిన పారిజాతమో !

ఏ దివిలో విరిసిన పారిజాతమో !
ఏ కవిలో మెరసిన ప్రేమగీతమో !
నా మదిలో నీవై నిండిపోయెనే..

నీ రూపమే దివ్య దీపమై 
నీ నవ్వుల నవ్యతారలై
నా కన్నుల వెన్నెల 
కాంతి నింపెనే..

II ఏ దివిలో II

పాలబుగ్గలను లేత సిగ్గులు
పల్లవించగా రావే!
నీలి ముంగురులు పిల్లగాలితో
ఆటలాడగా రావే!
కాలి అందియలు ఘల్లు ఘల్లుమన
రాజహంసలా రావే!

II ఏ దివిలో II

నిదుర మబ్బులను మెరుపు తీగవై
కలలు రేపినది నీవే
బ్రతుకు వీణపై ప్రణయరాగములు
ఆలపించినది నీవే
పదము పదములో మధువులూరగా
కావ్యకన్యవై రావే!

మనసున మనసై బ్రతుకున బ్రతుకై

మనసున మనసై
బ్రతుకున బ్రతుకై
తోడొకరుండిన్న అదే భాగ్యము అదే స్వర్గము

ఆశలు తీరని ఆవేశములో
ఆశయాలలో ఆవేదనలో
చీకటి మూసిన యేకాంతములో
తోడొకరుండిన్న అదే భాగ్యము అదే స్వర్గము

నిన్ను నిన్నుగ ప్రేమించుటకు
నీ కోసమే కన్నీరు నించుటకు
నిన్ను నిన్నుగ ప్రేమించుటకు
నీ కోసమే కన్నీరు నించుటకు
నేనున్నానని నిండుగ పలికే
తోడొకరుండిన్న అదే భాగ్యము అదే స్వర్గము

చెలిమియే కరువై వలపే అరుదై 
చెదరిన హృదయమే శిల యై పోగా 
నీ వ్యధ తెలిసి నీడగ నిలిచి 

తోడొకరుండిన్న అదే భాగ్యము అదే స్వర్గము 

ఈ వేళలో నీవు ఏం చేస్తు ఉంటావొ

ఈ వేళలో నీవు ఏం చేస్తు ఉంటావొ
అనుకుంటు ఉంటాను ప్రతి నిముషము నేను


నా గుండె ఏనాడో చేజారిపోయింది
నీ నీడగా మారి నా వైపు రానంది
దూరాన్న ఉంటూనే ఎం మాయ చేసావొ


ఈ వేళలో నీవు ఎం చేస్తు ఉంటావొ
అనుకుంటు ఉంటాను ప్రతి నిముషము నేను


నడిరేయిలో నీవు నిదరైన రానీవు
గడిపేదెలా కాలము...గడిపేదెలా కాలము
పగలైన కాసేపు పనిచేసుకోనీవు
నీ మీదనే ధ్యానము..నీ మీదనే ధ్యానము
ఏ వైపు చూస్తున్నా నీ రూపే తోచింది
నువు కాక వేరేది కనిపించనంటుంది
ఈ ఇంద్రజాలాన్ని నీవేనా చేసింది


నీ పేరులో ఏదో ప్రియమైన కైపుంది
నీ మాట వింటూనె ఏం తోచనీకుంది
నీ మీద ఆశేదో నను నిలవనీకుంది
మతిపోయి నేనుంటే నువు నవ్వుకుంటావు


ఈ వేళలో నీవు ఏం చేస్తు ఉంటావొ
అనుకుంటు ఉంటాను ప్రతి నిముషము నేను

మౌనమే నీ భాష ఓ మూగ మనసా


మౌనమే నీ భాష ఓ మూగ మనసా
మౌనమే నీ భాష ఓ మూగ మనసా
తలపులు యెన్నెన్నో కలలుగ కంటావు
కల్లలు కాగానే కన్నీరౌతావు
మౌనమే నీ భాష ఓ మూగ మనసా
ఓ మూగ మనసా
చీకటి గుహ నీవు చింతల చెలి నీవు
నాటక రంగానివే మనసా తెగిన పతంగానివే
యెందుకు వల చేవో యెందుకు వగ చేవో
యెందుకు రగిలేవో యేమై మిగిలేవో
యెందుకు రగిలేవో యేమై మిగిలేవో
మౌనమే
కోర్కెల సెల నీవు కూరిమి వల నీవు
ఊహల వుయ్యాలవే మనసా మాయల దెయ్యానివే
లేనిది కోరేవు ఉన్నది వదిలేవు
ఒక పొరపాటుకు యుగములు పొగిలేవు
ఒక పొరపాటుకు యుగములు పొగిలేవు
మౌనమే

జాబిల్లి కోసం ఆకాశమల్లే వేచాను నీ రాకకై


జాబిల్లి  కోసం ఆకాశమల్లే వేచాను నీ రాకకై |4|
నిను కానలేక మనసూరుకోక పాడాను నేను పాటనై
నువ్వక్కడ నేనిక్కడ
పాటిక్కడ పలుకక్కడ
మనసొక్కటి కలిసున్నది ఏనాడైనా |నువ్వక్కడ|
ఈ పువ్వులనే నీ నవ్వులుగా
ఈ చుక్కలనే నీ కన్నులుగా
నునునిగ్గుల ఈ మొగ్గలు నీ బుగ్గలుగా
ఊహల్లో తేలీ ఉర్రూతలూగి
మేఘాలతోటీ రాగాల లేఖ
నీకంపినాను రావా దేవీ
జాబిల్లి కోసం ఆకాశమల్లే వేచాను నీ రాకకై
నిను కానలేక మనసూరుకోక పాడాను నేను పాటనై |జాబిల్లి కోసం |
నీ పేరొక జపమైనది
నీ ప్రేమొక తపమైనది
నీ ధ్యానమే వరమైనది ఎన్నాళ్ళైనా
ఉండీ లేక ఉన్నది నీవే
ఉన్నా కూడా లేనిది నేనే
నా రేపటి అడియాసల రూపం నువ్వే
దూరాన ఉన్నా నా తోడు నీవే
నీ దగ్గరున్నా నీ నీడ నాదే
నాదన్నదంతా నీవే నీవే
జాబిల్లి కోసం ఆకాశమల్లే వేచాను నీ రాకకై
నిను కానలేక మనసూరుకోక పాడాను నేను పాటనై |జాబిల్లి కోసం|

నిను చూడక నేనుండలేను..


నిను చూడక నేనుండలేను..
ఈ జన్మలో మరి ఆ జన్మలో
ఇక ఏ జన్మకైనా ఇలాగే
నిను చూడక నేనుండలేను

ఏ హరివిల్లు విరబూసినా
నీ దరహాసమనుకుంటిని
ఏ చిరుగాలి కదలాడినా
నీ చరణాల శృతివింటినీ
నీ ప్రతిరాకలో ఎన్ని శశిరేఖలో
నిను చూడక నేనుండలేను

నీ జతగూడి నడయాడగా
జగమూగింది సెలయేరుగా
ఒక క్షణమైన నిను వీడినా
మది తొణికింది కన్నీరుగా
మన ప్రతి సంగమం
ఎంత హృదయంగమం

మంటలు రేపే నెలరాజా


మంటలు రేపే నెలరాజా .. ఈ తుంటరి తనము నీకేలా …
వలపులు రేపే విరులారా ఈ శిలపై రాలిన ఫలమేమి

ఆకాశానికి అంతుంది .. నా ఆవేదనకూ అంతేది
మేఘములోన మెరుపుంది నా జీవితమందునా వెలుగేదీ ..

తీగలు తెగిన వీణియపై ఇకపై తీయని రాగం పలికేనా
ఇసుక ఎడారిని ఎపుడైనా ఒక చిన్న గులాబి విరిసేనా

మదిలో శాంతి లేనపుడు ఈ మనిషిని దేవుడు చేసాడు
సుఖము శాంతి ఆనందం నా వొసటను రాయుట మరిచాడు

మనసులేని బ్రతుకొక నరకం

మనసులేని బ్రతుకొక నరకం
మరువలేని మనసొక నరకం 
మనిషికెక్కడ వున్నది స్వర్గం
మరణమేనా దానికి మార్గం

మనసనేది ఒకరికొకరు ఇచ్చినపుడే తెలిసేది
దాచుకుంటే ఎవరికీ అది దక్కకుండా పోతుంది
ప్రేమనేది నీకు నీవే పెంచుకుంటే పెరిగేది
పంచుకునే ఒక మనసుంటేనే ఒక బంధమై అది నిలిచేది

తరుముకొచ్చే జ్నాపకాలు... ఎదను గుచ్చే గులాబి ముళ్ళు
గురుతుతెచ్చే అందాలు.. కూలిపోయిన శిల్పాలు
కన్ను నీదని.. వేలు నీదని... పొడుచుకుంటే రాదా రక్తం
రక్తమెంతగా ధారపోసినా దొరుకుతుందా మళ్ళీ హృదయం

మనసులేని దేవుడూ

మనసులేని దేవుడూ 
మనిషికెందుకో మనసిచ్చేడు
మనసు మనసునే వంచన చేస్తే
కనులకెందుకో నీరిచ్చాడు

చిట్టీ.. నీతో పంచుకున్న ఆ క్షణం

చిట్టీ..!
ఈరోజు నువ్వు చాలా బాగున్నావు
చాలా ప్రశాంతంగా ముద్దుగా వున్నావు
ఆ ఆనంద క్షణాల్లో...
నాకు అందిన ఒక శుభవార్తను
నీతో పంచుకున్న ఆ క్షణం
చాలా ఉద్విగ్నతకు లోనయ్యాను
నువ్వు అర్థం చేసుకున్నట్టున్నావు
లాలనగా మనోధైర్యాన్నిచ్చావు
నీ ధైర్య వచనాలతో  శాంతినిచ్చావు
రెండు విభిన్న ధృవాల్లాంటి వృత్తుల్లో
ఎటువైపు మొగ్గాలో నిర్ణయించుకోలేని నాకు
మార్గదర్శివయ్యావు..
ఓ నిర్ణయం తీసుకునేందుకు తోడయ్యావు
నా ఈ నూతన పథంలో
చివరికంటా తోడుంటావని
చేయూతనిస్తావని...
ఆకాంక్షిస్తున్నా..నేస్తం

చిట్టీ... బాగున్నావా!

మనసైన ప్రియతమా
కరిగిపోని స్వప్నమా
దరిచేరని వసంతమా
నా ‘చిట్టి’ నేస్తమా
బాగున్నావా!

నీకోసం...
ఎన్ని యుగాలైనా నిరీక్షిస్తా
అప్పటికైనా కరుణిస్తావని
ప్రపంచాన్నైనా ఎదిరిస్తా
అప్పుడైనా తోడై వుంటావని

చిట్టీ...
ఊసులుచెప్పే నీ కనుకలకు కనురెప్పనై
నీ పెదవులపై దరహాసమై
నీ గానంలో పల్లవినై
నీ కవితలో భావాన్నై

ప్రతి క్షణం నీకోసం
ప్రతి నిమిషం నీకోసం
ప్రతి యుగం నీకోసం
జన్మిస్తూనే వుంటా...
ఎన్ని జన్మలైనా నిరీక్షిస్తూనే వుంటా...

9, జనవరి 2012, సోమవారం

మౌనముతో నీ మదిని బంధించా మన్నించు ప్రియా

పలుకులో నీ పేరే తలచుకున్నా
పెదవుల అంచుల్లో అనుచుకున్నా
మౌనముతో నీ మదిని బంధించా
మన్నించు ప్రియా 

తరిమే వరమా తడిమే స్వరమా
ఇదిగో ఈ జన్మ నీదని అంటున్నా
వింటున్నావా వింటున్నావా వింటున్నావా 

తరిమే వరమా తడిమే స్వరమా
ఇదిగో ఈ జన్మ నీదని అంటున్నా
వింటున్నావా వింటున్నావా వింటున్నావా 
వింటున్నావా వింటున్నావా

విన్నా వేవేల వీణల సంతోషల సంకీర్తనలు
నా గుండెల్లో ఇప్పుడే వింటున్నా
తొలిసారి నీ మాతల్లో పులకింతల పదనిసలు విన్నా

చాలు చాలే చెలియా చెలియా 
బతికుండగా నీ పిలుపులు నేను విన్నా(2)

ఏమో ఏమో ఏమౌతుందో
ఏదేమైనా నువ్వే చూసుకో
విడువను నిన్నే ఇకపైనా
వింటున్నావా ప్రియా

గాలిలో తెల్ల కాగితంలా
నేనలా తేలి ఆడుతుంటే
నన్నే ఆపి నువ్వు రాసిన
ఆ పాటలనే వింటున్నా

తరిమే వరమా తడిమే స్వరమా
ఇదిగో ఈ జన్మ నీదని అంటున్నా
వింటున్నావా వింటున్నావా వింటున్నావా 
వింటున్నావా వింటున్నావా

ఆధ్యంతం ఏదో అనుభూతి(2)
అనవరతం ఇలా అందించేది
గగనం కన్నా మునుపటిది
భువనం కన్నా ఇది వెనుకటిది

ప్రాణంతో పుట్టింది ప్రాణంగా 
మారే మనసే లేనిది ప్రేమా

రా ఇలా కౌగిల్లలో నిన్ను దాచుకుంటా
నీలో నెనై నిన్నే దారి చేసుకుంటా
ఎవరీ కలువని చోటులలోనా
ఎవరిని కలువని వేళలలోనా

తరిమే వరమా తడిమే స్వరమా
ఇదిగో ఈ జన్మ నీదని అంటున్నా
వింటున్నావా వింటున్నావా వింటున్నావా 
వింటున్నావా వింటున్నావా

విన్నా వేవేల వీణల సంతోషల సంకీర్తనలు
నా గుండెల్లో ఇప్పుడే వింటున్నా
తొలిసారి నీ మాతల్లో పులకింతల పదనిసలు విన్నా

చాలు చాలే చెలియా చెలియా 
బతికుండగా నీ పిలుపులు నేను విన్నా(2)